روانشناسی دروغ
دروغ ، منفوری جهانی:
به این جمله توجه کنید:(دریک رابطه ی تعریف شده، دروغ ازشما پیروز ظاهری می سازد)شاید در سایه ی دروغ که بی رحمانه به آن لباس زرنگی می پوشانیم،به موفقیت هایی هم دست یابیم اما هرگز احساس آرامش و رضایت نخواهیم کرد.دراین جمله ی کوتاه، چند نکته نهفته است رابطه، دروغ،پیروزی ظاهری، بازنده ی واقعی، زرنگی،آرامش و در نهایت، احساس رضایت.دروغ ، دروغ پدیده ای اجتماعی ست نه فردی وشخصی و یک دادوستد انسانی ست که صرف نظر از سود وزیان طرفین، باید به ظرافت های نهفته در جزءجزء آن بیز توجه نمود،این دو مقوله یعنی پدیده های اجتماعی وروابطی مبتنی بر درونیات انسانی، مارا در برابر مهم ترین و اثرگذارترین اتفاق اجتماعی قرار می دهد که باید فارغ از تمامی عقاید و باورها،تنها از نقطه نظر اجتماعی و انسانی ، آن را مورد مطالعه و کنکاش قرار دهیم.
دروغ بد است. این یک باور خدشه ناپذیر است، هیچ کس از دروغ گفتن و دروغ شنیدن، راضی و خوشحال نیست اما هم دروغ موجود است و هم دروغگو: البته دروغ شنیدن، حاصل طبیعی دروغ گفتن است. برخی از روان شناسان و محققان علوم اجتماعی، بر این باورند که دروغ، رابطه مستقیم با ضعف دارد و این ضعف، از چند جهت قابل بررسی ست، ضعف شخصیتی، ضعف بدنی، ضعف عقیدتی، ضعف خودباوری، ضعف علمی و...
البته پدیده ی مذموم دروغ، ابعاد زیادی برای بررسی دارد اما این جنبه از جنبه های مختلف دروغ گویی،یعنی وجود ضعف که زیر ساخت اصلی ترس است، بسیار حائز اهمیت می باشد. به همین سادگی که ضعف داریم به همین سادگی که می ترسیم، به همان اندازه هم ساده و راحت دروغ می گوییم یا به عبارتی ساده تر، چون می ترسیم که ضعف های درونی ما آشکار شود، پناه به دیوار ترک خورده و ویران شونده ی دروغ می بریم و به ناچار، متحمل دو تنبیه آشکار و نهان می شویم.
ترس، پدیده ای کنترل شونده است ودریک زمان بندی مدیریت شده قابل درمان قطعی ست. البته ترس های درون شخصیتی، ممکن است آن قدر نهادینه شده باشد که انسان دیگر به آن ، عنوان ترس و ترسیدن ندهد و با عبارتی حتی غیر مرتبط، آن را نام گذاری و توجیه نماید. می خواهیم با ترس مبارزه کنیم، پس باید آن را بشناسیم، آن را بپذیریم به یک هم زیست مسالمت آمیز بیندیشیم و آن گاه با ایجاد تغییراتی اساسی، آن رابه خصیصه ای مثبت بدل سازیم، آری: ترس می تواند در یک زمان مناسب، به صفتی مثبت هم چون دوراندیشی و حساسیت تبدیل شود. دروغ می گوییم به همان اندازه که احساس ضعف می کنیم و دروغ می گوییم به همان سادگی که می ترسیم. راه پرهیز از دروغ گویی، غلبه بر ترس هلی گاه بی پایه و اساس است و صد البته باید اذعان نمود که یکی از راه های پرهیز از دروغ گویی، همین شناخت و غلبه بر ضعف های درونی ست؛ ضعف هایی که گاهی وجود خارجی نیز نداشته و نوعی احساس و تضاد درونی ست که با غلبه بر واقعیت، ما را مجاب می کند که فاقد یک ارزش قدرت بخش هستیم و همین مساله، آن قدر که ساده و راحت ما را درگیر خود می نماید، قابل حل نیز می باشد.
زیباترین و کارآمدترین روش مقابله با این دو مقوله، شناخت همرا با خواستن است؛ خواستنی مبتنی بر میل و اراده ی درونی، خواستنی نفوذ ناپذیر و محکم و استوار، کوتاه سخن این که شناخت خود، قدرتی ناتمام و خدشه ناپذیر است.
برچسب: ،
